سهراب سپهری

باغبانی پیرم

که به غیر از گل ها

از همه دلگیرم

کوله ام غرق غم است

آدم خوب کم است

عده ای بی خبرند

عده ای کور و کرند

و گروهی پکرند

دلم از این همه بد میگیرد

و چه خوب است...

آدمی میمیرد

سهراب سپهری